Hatırlayacağınız üzere bir önceki yazımızda (okumak için tıklayınız) yeteneklerin davranışlarına ilişkin ilk formülasyonumuzu aşağıdaki gibi oluşturmuş ve bu formüldeki tutum bileşeni ile devam edeceğimizi belirtmiştik.

D~N = (T)w₁ + (ÖN)w₂

Gerekçeli eylem kuramı çerçevesinde tutum, bireyin uyarıcı bir nesneye karşı olumlu ya da olumsuz hissiyatı olarak tanımlanmaktadır. Birey herhangi bir objeye karşı inanç geliştirirken aynı zamanda ve otomatik olarak o objeye karşı bir tutum da benimsemektedir. Her inanç nesneyi bir niteliğe bağlamakta ve bireyin ilgili nesneye karşı tutumu, yine bireyin nesnenin niteliklerine ilişkin değerlendirmesinin bir fonksiyonu olarak oluşmaktadır. Buna göre tutumu, nesnenin niteliklerine ilişkin oluşturulan inanç ile bireyin, o nesnenin ilgili niteliklere sahip olup olmadığına yönelik olasılığı değerlendirmesinin çarpımı şeklinde ifade edebiliriz. Benzer şekilde bireyin herhangi bir davranışa karşı tutumu da ilgili davranışın olası sonuçlarının değerlendirilmesi ve o davranışın değerlendirilen olası sonuçları doğurup doğurmayacağının olasılığı ile çarpımı şeklinde gösterilebilir.